Het was wat koud vanacht toen ik bed in ging en het waaide erg hard. Ik heb dus maar een extra deken uit de kast getrokken en jahoor, Dave was zo warm. Om een uur of 9 werd ik pas echt wakker en dat kwam goed uit, want in Spanje ontbijt men niet zo vroeg. Ontbijten doe je hier tussen 9 en 11, middageten tussen 1 en 4 en het avondeten tussen 7 en 11. Fris gedouched schoof ik aan een tafeltje en al snel werd mij een mandje heerlijke broodjes, verse koffie en jus voorgeschoteld.
Bergwandeling Casa de la Mina Paradilos
Vandaag staat wandelen op de planning. Ik zie een wandeling staan in de Lonely Planet, die een must-do is volgens het boek. Dat is dan mooi geregeld, die ga ik doen. Ik rij richting het dorp en de eerste afslag in het dorp is raak, daar begint de wandeling. Ik rij mijn auto zo ver mogelijk door de berg op, want over een autoweg lopen is natuurlijk niet erg spannend. Het weer is vandaag veel beter dan gisteren. De wind is vrijwel geheel gaan liggen en de lucht is strakblauw. Hoewel het maar een graad of 15 is, voelt het veel warmer.
Bergwandeling Competa
Deze wandeling duurt volgens het boek een uur of zes. Dat moet nog net kunnen als ik rond 13 uur begin. Het eerste stuk is niet zo spannend al verbaas ik mij wel over wat ik zie; de plaatselijke plantsoenendienst is onkruid aan het wegmaaien van de berg. Hoe zinvol is dit vraag ik mij af… achter deze berg liggen er nog tig. Gelukkig betaalt de Europeesche Unie dit – dat is dan wel weer een geruststelling. Overigens zie je dat erg veel in Spanje – borden met daarop uitgelegd wat men aan het doen is en vervolgens de EU vlag. Ga dus eens op vakantie naar Spanje, dan weet je waarin jouw geld wordt geinvesteerd!
Bergwandeling Andalusië
Na een paar honderd meter lopen hoor ik de maaiers niet meer en hoor ik alleen nog maar gezoem van insecten. Het is hier erg vredig en ik word getrakteerd op schitterende uitzichten. Zo zie ik in de verte Marokko liggen en zie ik besneeuwde bergtoppen op enkele kilometers afstand!
Ben ik al bruin?
De route is volledig bergje-op en ik ben blij dat ik goede bergschoenen heb, want de ondergrond is behoorlijk ruig. Je zou makkelijk je enkel kunnen verzwikken zonder goed schoeisel. Ik begin mijn route op zo’n 650 meter en op het hoogste punt meet ik 1150 meter. Ik kan je vertellen dat de 500 meter hoogtesteiging voor een onsportieveling als ik toch redelijk zwaar is. Maar met het juiste krachtvoer en cola light stap ik vrolijk door en geniet ik van de omgeving.
Tegen een uur of twee is de point of noreturn zo’n beetje bereikt. Of ik loop verder en maak een rondje – of ik loop dezelfde weg terug. Alhoewel ik het type van finish-what-you-started ben, helpt mij het vooruitzicht van het komende stuk een beslissing nemen. Dit gaat namelijk weer naar beneden en dat betekent dat ik ook weer naar boven zal moeten en dat trek ik toch echt niet meer. Ik besluit dus om terug te lopen over dezelfde route. Onderweg denk ik nog… ‘heb ik echt deze hele klim gemaakt?’.
Witte dorpjes in Andalusië
Om 5 uur bereik ik de auto en verruil ik de bergschoenen voor wat losser zittende schoenen.Dat voelt als een bevrijding! Na wat uitpuffen rij ik weer naar beneden en maak ik een ritje door de plaats Competa. Er is echter weinig te beleven hier, dus nadat ik nog even wat mooie foto’s maak vanaf de andere kant van de vallei, rij ik terug naar het hotel. Na een biertje start ik de mobiele brigade voor deze nieuwe blog. En nu lekker eten, dat heb ik wel verdiend!