Slecht in het maken van selfpics…
Toen ik vanochtend wakker werd, wist ik even niet meer waar ik was. Ik dacht nog in Cordoba en kon mij niet herinneren dat de kamer er uitzag zoals ik vanochtend kon zien. Dat krijg je als je continu op pad bent, dan ben je op een gegeven moment kwijt waar je ook alweer gebleven was. Maargoed na nog even rondkijken wist ik het weer, ik zit in Aracena!
Het plan is om vandaag te gaan wandelen in de regio. Ik ben daarom bij tijds uit bed zodat er genoeg tijd is om de regio te verkennen. Maar eerst ga ik ontbijt scoren. Dit doe ik bij een slager even verderop, die ook een een bar en een buitenzitje met tafeltjes heeft waar de locals ’s ochtends een koffie en een broodje nuttigen. Ik bestel een koffie met twee getoaste broodjes ham. Het smaakt weer heerlijk. Bij de Lidl ernaast haal ik wat blikjes cola voor onderweg en ik vertrek met de auto op de bonnefooi een kant op – hopende bordjes met wandelroutes tegen te komen.
Uitzicht over Aracena
Mijn eerste stop is bij een uitzichtspunt over de plaats Aracena. En terwijl ik daar net foto’s aan het maken ben, stopt er een auto achter mij. Blijkt het degene te zijn met wie ik gisteren heb gechat via een locatie gebaseerde chatservice (Grindr, voor degenen die benieuwd zijn…). Over toeval gesproken! Na dit korte intermezzo stap ik weer in de auto en rij ik verder.
Sierra de Aracena
Helaas blijkt het dat er niet echt duidelijk looproutes zijn uitgezet. De routes die ik in de Lonely Planet zie, gaan over de geasfalteerde weg, maar dat vind ik nou niet echt interessant. Ik gebruik daarom maar de auto om rond Aracena te rijden en hier en daar te stoppen en een stukje te lopen als ik een mooi plaatje tegenkom. Zo stop ik even in plaatsen als Linares de la Sierra en Valdezufre. Bij ieder plaatsje heb je weer het gevoel alsof de klok er langzamer tikt dan in de wereld die ik gewend ben. In de straten heerst een serene rust. Onderweg stop ik in een van de plaatsjes voor een koffie en eet ik met uitzicht over de beboste Sierra de Aracena mijn eigen provisorisch belegde broodje.
Eenmaal terug in Aracena, loop ik nog een keer door de plaats. Ik heb een nieuwe auto converter nodig voor de Tom Tom. Degene die ik bij me had, blijkt ineens doorgebrand. Gelukkig verkochten ze deze hier ook, anders was het lastig geworden om naar mijn volgende bestemming te navigeren. Aan het plein in het centrum drink ik nog een biertje en geniet ik van de warmste vakantiedag tot nog toe. Het was hier zo’n 23 graden vandaag.
Jamon Iberico Secretos
Deze avond ga ik eten bij een van de restaurantjes rond de Gruta de las Maravillas. Echter is er niet veel keuze – de meeste restaurants zijn gesloten. Zou het komen omdat het nog geen hoogseizoen is en er nog niet veel toeristen zijn? Er zijn nog wel genoeg restaurantjes open om te kunnen kiezen, maar allen zijn om 20:45 nog leeg. Op goed geluk stap ik bij eentje binnen en bestel ik een gerecht met – hoe kan het ook anders – Iberico ham. Dit keer niet gerookt, maar gebakken. Het smaakt weer prima en na een afsluitende chocoladetaart ga ik tevreden weer richting hotel.