Fietsen door Kyoto

Kyoto is een voormalige hoofdstad van Japan, dit stamt uit de periode dat de keizer(s) hier woonden (794-1868) in het keizerlijke paleis. De stad heeft dus een lange historie en dat is terug te zien aan het aantal bezienswaardigheden. Alleen de stad zelf telt al 17 UNESCO Werelderfgoederen. Ter vergelijking; Nederland heeft in totaal 9 ingeschreven Werelderfgoederen. De stad heeft maar 2 metrolijnen (Noord-Zuid en Oost-West) terwijl de locaties verspreid liggen over de stad. Door de ligging in een vallei is de stad uitermate geschikt om te verkennen op de fiets.

Voor ¥2000 (~€17,-) huren we 2 voor Japanse begrippen extra grote fietsen. De verhuurder vraagt wat we willen zien en stippelt voor ons een mooie route uit. Hij wijst ons ook nog op de plaatsen waar we met de fiets niet mogen komen en waar de fiets in een betaalde fietsenstalling mag. Dan gaan we op weg. De fietser heeft hier niet altijd een plek in het verkeer. Er zijn maar enkele fietsers die zich op straat tussen de auto’s wagen. De meeste wurmen zich een weg over het trottoir. Soms is de stoep nog wel met lijnen, kleuren en pijlen verdeeld in een fietsers- en voetgangers deel, maar heel veel duidelijkheid geeft dat niet. De pijlen geven aan dat de fietsers links moeten rijden, net zoals de auto’s, maar het aantal fietsers dat rechts, of ergens daartussen rijdt is ongeveer even zo groot. Wij hebben geen haast, dus met geduld, bel en remmen komen we uiteindelijk weer zonder kleerscheuren thuis.

Fietsen in Kyoto

Nijo Castle in #Kyoto, #Jspan, a #UNESCO world heritage site.

Een foto die is geplaatst door Dave Verzijl (@daveverzijl) op

Na 3,5km zigzaggen komen we aan bij onze eerste stop, het Nijo Castle. We zetten de fietsen in de betaalde stalling waar we een Parking Pass ontvangen zodat we verder niet meer hoeven te betalen (voor het parkeren van de fietsen…). Het kasteel met slotgracht en verdedigingsmuren huisvest 2 paleizen. Het Ninomaru paleis stamt uit het begin van de 17e eeuw en werd gebouwd als woning voor de Shogun, de opperbevelhebber in die tijd. Na het uitdoen van de schoenen mogen we het paleis binnentreden. Er zijn allerlei ruimtes die dienden om gasten te ontvangen en te imponeren middels de beschilderde wandpanelen met veelal angstaanjagende roofdieren. Wat ons eerder al eens opviel is dat de vloer hier ook piept als een oud matras met spiraalveren. Dit past eigenlijk niet bij de precisie waarmee alles gemaakt is. Nu blijkt dit bewust zo te zijn gebouwd als ‘alarmeringssysteem’ tegen vijandige insluipers. De rondgang eindigt weer bij het schoenenrek. Via de mooi aangelegde tuin lopen we rond het 2e paleis. Honmaru Castle is niet toegankelijk voor publiek.

Bij de ingang zijn we al beleefd gevraagd of we willen deelnemen aan een bezoekersenquête. Het duurt enkele minuten en als dank voor de moeite krijgen we… een setje stickers 😜
In de tuin worden we weer aangesproken, deze keer door een groepje basisschoolleerlingen die vragen of wij wat tijd hebben voor een interview. Als we toestemmen komt er een papier tevoorschijn waarop we lezen dat het voor de Engelse les is en als het ongelegen komt we best “NO” mogen zeggen. We laten het interview gewoon doorgaan. Het is een grappige vertoning. De 5 leerlingen van ongeveer een jaar of 10 stellen om beurten een vraag. Sommige redelijk verstaanbaar anderen meer in een soort Janglish. “Hello, my name is ‘onverstaanbare Japanse naam’. What is your name?” Zodra we het gesprek aangaan wordt er ijverig in de schooltasje gerommeld. Er komen wereldkaarten tevoorschijn en overzichten van de landen vlaggen per continent. “I like Mario (een gelamineerd poster komt tevoorschijn) Do you know Mario?”. Als we proberen het gesprek een wat spontaner verloop te geven door zelf vragen te stellen en interesse te tonen, ontstaat er een soort paniek. Nu wijken wij af van het ‘script’ en blijkt de kennis van de engelse taal toch wel heel beperkt. “Do you know origami?” Als we die vraag positief beantwoorden gaat er weer een tasje open en komt er een zelfgemaakt origami bedankje uit.

So many temples in #Kyoto you could spend weeks to explore them 😮

Een foto die is geplaatst door Dave Verzijl (@daveverzijl) op

Volgende bestemming op onze route is het Daitoku-Ji tempel complex. Dit is de hoofdzetel van het Japanse Zenboeddhisme en over het gehele complex staan meer dan 20 afzonderlijke tempels. Meest opvallend hier is de architectuur van de Zen tuinen en de beleving van de Zen cultuur…..Ohhhhmmmmmm. De tuinen bestaan uit grote vlakken in motieven geharkte fijne kiezel, mos, bonsaibomen en wat rotsformaties.
In tegenstelling tot de meeste westerse kerken die gratis toegankelijk zijn, moet hier voor iedere tempel apart betaald worden. De (kluis)deur tot het Japanse huis van Boeddha staat dus niet voor iedereen open…. Entree varieert tussen de €5 en €10 met uitschieters naar boven. Duurder is niet per definitie mooier…

Wij fietsen weer een paar kilometer verder naar Kyoto Imperial Palace. Dit enorme complex (700x1300m) bestaat uit een paleis met bijbehorende tuinen. Er staat een hoge muur om het paleis heen en meer zullen we er ook niet van zien “Closed Monday”. We lopen nog een stukje om de muur heen in de hoop om een glimp van het complex op te vangen, maar zonder succes. We springen op de fiets en gaan weer verder oostwaarts.

Entrance of the Imperial Palace in #Kyoto. Unfortunately it is closed on Mondays 😰

Een foto die is geplaatst door Dave Verzijl (@daveverzijl) op

Wij kruisen de rivier die door de gehele stad loopt precies op het punt waar de Takanogawa en de Kamogawa samenvloeien. Het waterpeil staat laag en kinderen steken de rivier over door van steen op steen te springen. In het voorjaar zal het (smelt)water hier vast veel wilder stromen. We zetten de fiets weer in de fietsenstalling en lopen richting de Ginkakuji tempel. De straat naar het complex zit vol met winkeltjes en kleine eetgelegenheden. Veel Japanners kopen dozen met koekjes, cakejes, puffs of rice cake als souvenir. Wij proeven alleen wat ‘samples’. Deze plaats staat op onze lijst vanwege de ‘Zilveren paviljoen’ maar die kunnen we zo snel niet vinden. Dat klopt, die bestaat niet! Die naam is gekozen als tegenhanger van het ‘Gouden paviljoen’ aan de andere kant van de stad. De tuinen zijn ook hier weer met minutieuze precisie aangelegd. Zo is er een enorme afgeknotte kegel die je in de verleiding brengt om hem kapot te maken 🙂

Op de fiets volgen we ‘het filosofenpad’ langs de rivier richting de wijk Gion. Kyoto is de hoofdstad als het gaat om de Geisha traditie. De term geisha wordt over het algemeen gebruikt om een gezelschapsdame aan te duiden die gekleed is in de typische, streng gestileerde kledij en die met klassieke Japanse muziek, zang en dans de avond van een gezelschap aangenaam opluistert. Gion staat bekend als de plek waar echt Geisha’s te bewonderen zijn. Voor ons blijkt het moeilijk te zijn om onderscheid te maken tussen echte en gelegenheids Geisha’s. Jonge Japanse vrouwen lijken er een sport van te maken om zich eenmalig? als Geisha te verkleden en zich zo in het openbaar te tonen. Volledig gekleed in Kimono, haar opgestoken en op teenslippers vullen ze het straatbeeld. De meeste genieten van de aandacht en om gefotografeerd te worden. Dit is tegenovergesteld aan de omgangsvormen met echte Geisha’s zoals op de waarschuwingsborden staat aangegeven. We maken nog een rondje door de wijk en brengen daarna de fiets weer terug.

Kyoto is als stad uitermate geschikt om per fiets te verkennen. Een meerdaags verblijf zal je zeker niet vervelen.

Geisha's in Kyoto
Arashiyama en Sagano in Kyoto
Fushimi Inari Taisha in Kyoto