We hebben de afgelopen dagen wel wat treinritten gemaakt vanuit Tokyo, maar nu begint pas écht onze railtrip. Hoog op onze verlanglijst stond een bezoek aan het Snow Monkey Park in de bergen nabij Nagano. Volgens de routeplanner van Google Maps is de plaats onbereikbaar, maar met een routebeschrijving van Japan Guide en wat handig plannen met de HyperDia site/app komen we toch tot een goede verbinding. We reizen vroeg en dus in de spits en hebben daarom gisteravond alvast ontbijt ingekocht en stoelen gereserveerd bij het loket op het station.
We zijn op tijd op het station en stellen ons netjes op in het vak bestemd voor de passagiers die een reservering hebben voor wagon #10. De Shinkansen Kagayaki komt precies op tijd voorrijden en stopt exact met de deur voor ons vak (we hadden niet anders verwacht 🙂 De rij passagiers verdwijnt als een soort polonaise sliert de trein in en binnen een minuut is de trein al weer onderweg. We genieten van ons sushi ontbijt terwijl de trein ons met een snelheid tot 250km/h en met slechts één tussenstop in 75 minuten naar Nagano brengt.
Omdat we vanavond via Nagano verder reizen naar Toyama, besluiten we op het station onze koffers achter te laten in een bagagekluis. De koffers kunnen we niet gebruiken tijdens de geplande wandeling naar/in het Snow Monkey Park. Het kluisjessysteem heeft een optie ‘English’ en na wat wringen passen beide koffers in één kluisje.
De bushalte voor de expressbus is snel gevonden, maar het schema stelt ons teleur omdat de eerste bus pas over 1 uur komt. We kiezen voor optie 2 en maken haast om de trein van Nagano Electric Railway Ltd. Exp. naar Yudanaka te halen. Eerst nog het juiste loket vinden om de kaartjes te kopen. In Japan zijn meerdere private spoorwegbedrijven actief die allemaal hun eigen ticketbalies, stations en spoor hebben (zoals bv in Nikko waar 2 stations op 200m van elkaar liggen). Wij hebben weliswaar een Japan Rail Pass voor heel Japan, maar die is dus niet geldig voor de private lijntjes. De loketbediende wijst ons richting de perrons en op het perron krijgen we weer een aanwijzing voor de juiste trein. Zodra we zitten vertrekt de stoptrein en na 12 stops op inimini stationnetjes gelegen tussen de fruitboomgaarden zijn we in Yudanaka, het startpunt van onze wandeling. We slaan nog wat eten in en lopen de laatste 5,5 kilometer naar het in de bossen gelegen park.
Snow Monkey Park staat bekend om het thermaalbad waarin een groep makaak apen bijna dagelijks heerlijk komen badderen. De apen laten zich niet op vaste tijden zien bij deze ‘dieren-spa’. Er zijn werkzaamheden aan de entree van het park en we hopen dat het geluid de apen niet afschrikt.
Vlak na de kassa zien we de eerste makaken al langs de steile wanden van de vallei naar beneden komen. Een parkmedewerker heeft wat graan verspreid en dat is voldoende voor de apen om even langs te komen. Normaal gesproken trekken ze in de zomer dieper het bos in en komen ze alleen in het koude seizoen naar het thermaalbad om zich te warmen. Na het eten neemt de eerste makaak plaats in het bad en wordt al snel duidelijk dat er een rangorde is in de groep (70-100). Als een aap hoger uit de rangorde richting het bad loopt, weet de aap die erin zit niet hoe snel hij/zij het bad moet verlaten. Dit schouwspel herhaalt zich nog een aantal keer. Alleen een paar jonkies worden in het bad gedoogd (zit de moeder soms in de buurt?).
De apen trekken zich helemaal niets aan van de aanwezige toeschouwers, we worden volstrekt genegeerd. Bij sommige achtervolgingen vliegen ze tussen de mensen door, maar het lijkt of wij niet voor ze bestaan. Na het badderen keert de rust in de groep terug en beginnen de makaken elkaar te vlooien.
Wij lopen terug naar het station in de hoop een iets snellere trein terug te hebben naar Nagano. Wij rijden terug met een soort panorama voertuig (Odakyu 10000 series HiSE voor de liefhebbers) waarbij de passagiers cabine een gebolde vooruit heeft en de passagiers dus vooruit zicht hebben. We genieten nog een keer van de bergen rondom Nagano.
Op de terugweg van Snow Monkey Park naar het centrum van Nagano bedenken we om niet meteen door te reizen naar Toyama, maar om eerst nog even een kijkje te nemen in de stad waar in 1998 de Olympische Winterspelen werden georganiseerd. Hier huist namelijk de belangrijkste boeddhistische tempel van Japan, Zenkoji.
De eerste basis van de Zenkoji tempel werd in de 7e eeuw gelegd toen het eerste Boeddhabeeld Japan in werd gebracht. Dit beeld staat achter slot en grendel en een kopie ervan is slechts eens in de zes jaar zichtbaar voor het publiek.
Opvallend vonden we dat in het imposante houten gebouw weinig andere Boeddhabeelden zijn te vinden. Wel staan er buiten nog een serie Boeddhabeelden Deze zes beelden symboliseren zes boeddhisten die hun verlichting opgaven om redding te bieden aan anderen. Gezegd wordt dat deze in staat zijn te communiceren met de zes rijken van de hel, honger, dieren, slachting, mens en goddelijke wezens.
Het begint inmiddels te schemeren en het Zenkoji complex sluit haar deuren. Langzaamaan lopen we weer terug naar het treinstation om de rechtstreekse Shinkansen trein naar Toyama te nemen. We rijden met 260 km/u non-stop naar onze volgende bestemming, een kleine 200 km verderop.