Osaka en Himeji Castle
Na de rust en reinheid van de tempels in Koyasan keren we weer terug naar de hectiek van de grote stad. De Nankai Limited Express dropt ons over een schilderachtige bergroute rechtstreeks in het bruisende hart van Osaka rondom het Namba district. Omdat de reis soepel verliep, stappen we net na 13:00 al het hotel binnen. De receptioniste spreekt geen woord Engels, dus het enige wat ze op dreunt zodra wij binnen stappen “Check-in 3 o’clock” met 3 vingers in de lucht. De boodschap is duidelijk, we zijn nog niet welkom. Wij wijzen naar de tassen en krijgen een nummertje zodat we die kunnen achterlaten.
Direct voor het hotel duiken we meteen weer het ondergrondse tunnelstelsel in. Dit gebied heet Namba Walks en is een ruim 700 meter lang ondergronds winkelcentrum dat de 2 Namba trein/metro stations met elkaar verbindt. Met meer dan 40 restaurantjes is het moeilijk kiezen, maar we kiezen zoetigheid als lunch; een hele grote crepe gevuld met fruit, chocolade en slagroom. Jummie!
Vanaf het JR station (we hebben immers de JR Pass) nemen we de trein naar Osaka Castle. Bij het verlaten van het station zien we meteen een gigantisch park in herfstkleuren waar in de verte een wit kasteel bovenuit torent. Het kasteel kent een lange geschiedenis waarin brand (oorlog of blikseminslag) en wederopbouw een terugkerend thema is. Aan het einde van de 2e wereldoorlog werd het door een bombardement bijna geheel vernietigd. Pas in 1995 is men het weer gaan opbouwen.
Wat wij aan de buitenkant al vermoeden te zien, wordt bevestigd als we het kasteel van binnen bezichtigen. Het kasteel is niet gerestaureerd of volgens oude traditie herbouwd, maar geheel met hedendaagse technieken opgebouwd. Beton, marmeren vloeren, liften en dubbel glas. Het gebouw huisvest wel een tentoonstelling over de geschiedenis, maar daar hebben we geen geduld voor. Zo snel als mogelijk vinden we de trappen naar de bovenste etage, kijken daar uit over de stad en proberen dan weer zo snel mogelijk door de mensenmassa beneden te komen.
Het kleurrijke park met die witte toren erboven geeft een mooi plaatje van de verte, maar het bezoeken van het kasteel was niet de moeite waard.
Zou de Tsutenkaku Tower, een andere toren in de stad, wel aan de verwachtingen voldoen? We nemen de trein naar Shinsekai, een wijk die begin 20e eeuw werd gebouwd. Voor de ene helft van de wijk werd Parijs als voorbeeld genomen, Coney Island (New York) voor de andere helft. De Tsutenkaku toren zou op de Eiffeltoren moeten lijken, maar die gelijkenis zien we toch niet (4 poten en smaller naar de top, maar dat heeft zo ongeveer elke toren met open structuur). Wij kijken onze ogen wel uit met de vele 3 dimensionale gevelreclames. Shinsekai komt ‘s avonds tot leven en het zit vol met kleine en grote restaurants. Sommige tentjes hebben misschien maar plaats voor 10 klanten en in het steegje daar tegenover staat dan een wachtrij. Wij vergapen ons aan de vitrines vol met zeer realistische voorbeeld gerechten. Een ander restaurant biedt als stunt mega gerechten aan. Een soort crème brûlée pudding voor 20!! personen kost maar 1600 Yen (14 Euro). Die krijgen we nooit op, maar toch laten we ons verleiden en gaan naar binnen. We bestellen een grote sake, wat een schaal blijkt te zijn 😮 met daarbij Okonomiyaki, grote makreel en yakitori. Voldaan gaan we terug naar het hotel.
De volgende dag staat in het teken van de reis naar Naoshima, een eiland dat bekend staat om z’n moderne kunst en musea. Ongeveer halverwege maken we een stop in Himeji om daar het gelijknamige kasteel te bekijken, een UNESCO Werelderfgoed. Het kasteel heeft de bijnaam ‘Shirasagijo’ wat zoiets als ‘witte reiger’ betekent en verwijst naar de schoonheid en witte kleur.
Himeji Castle wordt omgeven door meerdere vestingmuren en grachten die ter verdediging diende. Of dat reden is dat het kasteel uit 1609 nog in originele staat verkeert is niet duidelijk. Feit is dat het kasteel in de afgelopen 400 jaar nooit is getroffen door branden, oorlog of aardbevingen en dat is te zien. Eerst bezoeken we een 240 meter lange overdekte galerij op de westelijke vestingmuur die vooral ter verdediging diende. De galerij sluit aan op de Naga- tsubone (Lange appartementen) met verblijfsruimten voor de vrouwelijke hof-staf. Daarnaast ligt ook nog de Cosmetic Tower waarin Prinses Sen een groot deel van haar leven verbleef. Via een van de vele poorten komen we uiteindelijk bij het hoofdgebouw. De grotendeels witte toren van bijna 32 meter staat ter verdediging zelf ook weer op een 15 meter hoge muur.
2 houten palen van elk 25 meter vormen de basis van de volledig houten structuur van de toren. Ondanks de enorme constructie is er toch opvallend veel ruimte binnenin. Aan de buitenkant zijn de muren opgetrokken uit pleisterwerk. In de muren zitten openingen (vensters) met daarin brede spijlen om pijlen en kogels te kunnen afweren. Via steeds smaller en steiler wordende trappen vinden wij de weg naar boven. Vanaf boven is goed het ingenieuze verdedigingsstelsel van de het kasteel te zien.
Aangekomen op het grote plein voor het kasteel genieten we nog na van het bezoeken. Wij weten het zeker de ‘Witte Reiger’ is een Beauty.