Umpqua Lighthouse
We gaan het rustig aan doen vandaag, hadden we nog met elkaar afgesproken. We slapen uit, zitten niet teveel in de auto en we zijn niet al te laat weer terug in het hotel. Oftewel we zitten, na een half warme douche, om 08:00 te ontbijten, rijden 100 mijl en we zijn pas rond 20:00 weer in het hotel. Dat krijg je dus als je beiden graag veel wil zien en geen tijd wil verspillen aan nietsdoen.
Erik springt in de Oregon Dunes
Vanochtend zijn we begonnen met een stop bij de Umpqua River Lighthouse; de eerste vuurtoren die gebouwd is aan de kust van Oregon; in 1857. Overigens is iedere bezienswaardigheid in Amerika de grootste, kleinste, eerste, langste, hoogste, meest afgelegen, duurste, laagste, dikste etc. etc. De superlatieven worden naarmate je meer hebt gezien van Amerika wat minder waard 🙂 Vanaf dit punt kan je mooi uitkijken over de Grote Oceaan en met een beetje geluk kan je hier walvissen spotten. Dat geluk hebben we echter niet. Wel worden we getracteerd op een luchtshow van een laag overvliegende straaljager.
Dave voor een duinmuur
Na de vuurtoren maken we een wandeling door Oregon Dunes National Recreation Area. Dit zijn natuurlijke duinen die zijn gevormd door eroderen van bodem en het opwaaien van zand. De duinen kunnen op plaatsen tot 150 meter boven zeenivo uitkomen. We lopen over de John Dellenback Trailhead, vlak bij Reedsport waar we ons hotel hebben. De wandeling is een kleine 10 kilometer lang. In eerste instantie zien we dat niet zitten door het zand, maar het zand van de duinen is heel stevig, dus het loopt redelijk makkelijk op de meeste plaatsen. Halverwege de route gaat het echter regenen en besluiten we weer rechtsomkeert te maken. Uiteindelijk hebben we ruim 7 kilometer gelopen.
Old Town Coffee – Florence
Eenmaal terug in de auto is het alweer bijna droog. We picknicken bij de parkeerplaats van de trail onze Subway broodjes voordat we naar Florence rijden. Hier vind je een paar straten met authentieke huizen van meer dan 100 jaar oud waarin kleine winkeltjes, koffiehuizen en restaurants zijn gevestigd en een pittoreske art deco brug over een rivier. Bij Old Town Coffee drinken we een echte capuccino en eens een keer niet de instant koffie uit een automaat, maar vers gemalen espresso en opgeklopte melk. Wat een verademing!
B&B guesthouse bij de Lighthouse
We rijden verder naar Sea Lion Caves, een inham in de kust waar zeeleeuwen verblijven. Bij aankomst komen we erachter dat dit een groot commercieel circus is van een handige ondernemer. Of we even $12 per persoon willen betalen om uitzicht op de caves te krijgen. Dat is wel erg veel voor 10 minuten kijkplezier. Wat ons betreft een ’tourist trap’ dus hier doen we niet aan mee. Even verder gaan we naar de Heceta Head Lighthouse. Bij aankomst zien we echter dat er renovatiewerkzaamheden zijn begonnen en de vuurtoren helemaal ingepakt is. Dat gaat lekker… Wel worden we er op geattendeerd dat er een zeeleeuw te zien is vanaf dit punt. Met flink inzoomen zien we hem inderdaad!
Een stukje terug maken we een stop langs de kust en zien we een groep vogels zitten. Het lijken van een afstandje pinguins, maar het zijn Murre birds.
Common Murre vogels
Na eten bij de Taco Bell, stoppen we bij Silcoos Lagoon. Hier lopen drie korte wandelingen langs de lagoon en richting de zee. We beginnen met de lagoon-wandeling van een kilometer. Al snel krijgen we spijt dat we korte broek aan hebben en geen deet bij ons hebben. We worden aangevallen door mosquito’s en zwaaien bijna continu met handen in de rondte en worden lekgeprikt. De combinatie zoet water en avond is hier geen goede zonder ingedeet te zijn. Wel zien we hier een bever in het water zwemmen en een eekhoorn aan een dennenappel knagen. Voordat we verder gaan naar de andere trail, trekken we een lange broek en een jas aan om de kans op bulten te minimaliseren. De Myrtle Trail gaat richting de zee en aan het einde van deze trail ligt een zeehondje op ons te wachten!
Zeehond aan de kust van Oregon
We lopen weer terug naar de auto, zo veel mogelijk de mosquito’s vermijdend, en ploffen na een drukke dag uitgeteld op bed.